Hoop heeft twee dochters, woede en moed, woede over nu, moed om te veranderen.

Augustinus

Bij Bol.com

If a problem is left unsolved and the supervisor in uninformed, neither kaizen nor cost reduction can be applied. When there is trouble, stopping the machine means also identifying the problem. Once the problem is clear, kaizen becomes possible.

Taiichi Ohno

There are far, far better things ahead than any we leave behind.

C.S. Lewis

Een Grote-Vijf-Factoren-model (Big Five) is een model over de belangrijkste bouwstenen van de persoonlijkheid, waarbij er vijf dominante persoonlijkheidsfactoren worden onderscheiden.

'Big Five' staan voor een groep van vijf fundamentele persoonlijkheidstrekken, waarbij iedere dimensie bipolair is en telkens varieert tussen twee uitersten:

1. Dominant - extravert versus ondergeschikt - introvert (extraversion).

2. Warm - vertrouwend versus koel - achterdochtig (agreeablenes).

3. Gelijkmatig - zelfverzekerd versus nerveus - temperamentvol (neuroticism).

4. Open - nieuwsgierig versus gesloten - ongeïnteresseerd (openness to experience).

5. Betrouwbaar - georganiseerd versus onbetrouwbaar - chaotisch (conscientieousness).

Success is sequential, not simultaneous

Garry Keller

One always begins with the simple, then comes the complex, and by superior enlightenment one often reverts in the end to the simple. Such is the course of human intelligence.

Voltaire

Het zachtste in het universum, overwint het hardste in het universum.

Lao Tzu

Het strategische raster (strategic grid) van F. Warren McFarlan en James L. McKenney (1983) is één van de eerste modellen voor het in kaart brengen van een applicatieportfolio. In het model van McFarlan worden twee aspecten tegenover elkaar gezet: het huidige strategische belang van de IT-dienst voor de bedrijfsvoerin en het toekomstig (potentiële) strategische belang van de IT-dienst voor de bedrijfsvoering. Dit leidt tot bovenstaande matrix waarbij elk kwadrant staat voor een omgeving waarin een organisatie kan worden geplaatst.

Het model is nog steeds bruikbaar voor het vaststellen van het belang van een applicatie voor de business. Dit zie je ook terug in applicatieportfoliomodel van John Ward en Joe Peppard (2002) waarin de de individuele applicaties van een applicatieportfolio worden geplot op een matrix (zie onder) die lijkt op het model van McFarlan en McKenney.