[Volgens Mark Govers gaat het bij informatisering] om zowel het proces als het product van het ontwikkeln, ontwerpen en beheren van IT-systemen en -architecturen. (...) Oog hebben voor variëteit en dynamiek staat hierbij cruciaal; een uitgangspunt dat men in IT-wereld zoveel mogelijk tracht te vermijden. Ashby biedt met zijn 'law of the requisite variety' dat oog. De wet stelt dat de - interne - variëteit in een system tenminste zo groot moet zijn als de - input - variëteit waarmee het geconfronteerd wordt. De Sitter wijst ons erop dat we moeten trachten de complexiteit van een systeem te reduceren door de inputvariëteit aan te pakken en niet zoals gebruikelijk gebeurd door de interne variëteit te vergroten.
De variëteitsaanpak luidt een volgende fase in de evolutie van informatisering in, namelijk archipelinformatisering. In de jaren 80 en 90 is een grote omslag gemaakt van eiland- naar geïntegreerde informatisering. ERP-systemen zijn hiervan het lichtend voorbeeld. Uit de praktijk blijkt dat het invoeren en beheren van deze systemen bepaald niet vlekkeloos verloopt. Naast deze ervaringen blijkt uit onderzoek ook dat het gevaren van bureaucratisering door IT op de loer liggen. Informatiekundig treden "tsunami" en/of "neurotische" effecten op: gebruikers worden overspoeld met mogelijkheden waarin men hun informatiebehoeften niet terug kan vinden, of specifieke informatiebehoeften maken geen onderdeel uit van de informatisering. Beide effecten treden op als een gekozen wordt voor een geïntegreerde informatisering die niet past met de realiteit van de informatiebehoeften waarvoor organisatie(onderdelen) en gebruikers zich gesteld zien. Onderstaande figuur vat dit samen.