Procedurele kennis kennis
Definitie
De regels en procedures die noodzakelijk zijn om met de declaratieve kennis te kunnen werken.
Alias: -
Procedurele kennis
Methoden waarbij declaratieve kennis wordt gebruikt. Het kan daarbij gaan om zeer specifieke procedurele kennis (bv. schaatsen, fietsen, een formule vereenvoudigen), maar ook om zeer algemene procedurele kennis (bijv. encoderen van probleemelementen, probleemoplossingsvaardigheden, samenvatten ....). Procedurele kennis is niet gemakkelijk weer te geven met kennisbronnen zoals boeken. Het verwerven van procedurele kennis vraagt meer tijd.
Bron: Onderwijskunde als ontwerpwetenschap - van leren naar instructie, Martin Valcke (Deel-1)
Procedurele kennis
Kennis die opgeslagen is in procedures of actieschemata die veelal op quasiautomatische manier (zonder aandacht, bewustzijn en controle) worden afgewerkt en geïnitieerd.
Geheugen bevat kennis. Niet alle kennis is evenwel van dezelfde orde. In de loop van het leven leert men tal van vaardigheden, zoals fietsen, auto rijden, zwemmen, rekenen, lezen, dingen categoriseren, enz. Kenmerkend voor veel van deze vaardigheden is dat het quasi-onmogelijk is om iemand anders duidelijk te maken hoe men deze taken doet. Het betreft hier procedurele kennis. Dit is kennis die opgeslagen is in procedures of actieschemata die veelal op een quasi-automatische manier (zonder aandacht, bewustzijn en controle) worden afgewerkt en geïnitieerd.
Bron: Aandacht en geheugen, André Vandierendonck
Procedurele kennis
Handelingen of vaardigheden verricht volgens bepaalde regels om het gewenste leerresultaat te bereiken. "Knowing how"
Bron: https://quizlet.com/nl/297411986/onderwijspsychologie-hoofdstuk-2-leersoorten-en-leerstijlen-flash-cards/
Procedurele kennis: Dit zijn methodes waarbij declaratieve kennis wordt gebruikt. Het kan gaan om zeer specifieke procedurele kennis (bv. schaatsen, fietsen, breuken vereenvoudigen, regelmatige werkwoorden uit het Frans kunnen vervoegen) of meer algemene procedurele kennis, die een concreet kennisdomein overschrijdt. Procedurele kennis is minder gemakkelijk op te slaan. Het verwerven vraagt meer tijd dan bij declaratieve kennis.
Bron: https://flashcards.studysmartwithchris.com/nl/l/leg-de-volgende-begrippen-uit-declaratieve-kennis-ook-wel-conceptuele-kennis-procedure-kennis-en-metacognitieve-kennis/
Procedurele kennis
Wat in de cognitief psychologische literatuur procedurele kennis wordt genoemd, heet in gewone omgangstaal vaardigheid. Procedurele kennis omvat het uitvoeren van cognitieve operaties of handelingen volgens bepaalde regels. Procedurele kennis verschil in de mate van domeinspecificiteit en de graad waarin de vaardigheid geautomatiseerd (dat wil zeggen: kunnen toepassen met afnemende cognitieve controle) is. Geautomatiseerde procedurele kennis, die gekenmerkt wordt door snelheid en precisie, ontlaats het werkgeheugen, zodat capaciteit vrijkomt om de aandacht op iets anders te richten.
Algoritmen vallen onder domeinspecifieke procedurele kennis. Een algoritme (letterlijk: rekenregel) is een handelingsvoorschrift dat aangeeft welke stappen in welke volgorde moeten worden genomen om het probleem tot de goede oplossing te brengen. Algoritmen zijn geschikt voor het oplossen van routine-problemen. Bij correcte uitvoering zal de juiste oplossing er gegarandeerd uitrollen. Voorbeelden: staartdeling, determinatie van een plant.
Procedurele kennis wordt doorgaans langzamer verworven dan declaratieve kennis. Regelmatige, gespreide oefening en onmiddellijke feedback zijn de belangrijkste didactische maatregelen om procedurele kennis te automatiseren. Is procedurele kennis eenmaal geautomatiseerd, dan is ze moeilijk te veranderen. Declaratieve kennis is doorgaans makkelijker te veranderen (toevoegingen, weglatingen, herschikkingen), ook al kunnen sommige concepties hardnekkig zijn.
Bron: Lesgeven en zelfstandig leren, Tjipke van der Veen & Titus Geerligs
Procedurele kennis
De regels en procedures die noodzakelijk zijn om met de declaratieve kennis te kunnen werken.
Bron: https://flashcards.studysmartwithchris.com/nl/s/situationele-kennis-is-kennis-van-probleemsituaties-waarin-bepaalde-declaratieve-en-procedurele-kennis-is-gebruikt-waar-kennis-wordt-toegepast-ontstaat-situationele-kennis/
Procedurele kennis
Procedurele kennis is een vastlegging van de stappen die gezet moeten worden om iets te bepalen of berekenen. Bijvoorbeeld, een recept in een kookboek of het script van een computerprogramma. Onderdelen van deze kennis hebben geen bruikbare betekenis buiten de context van de procedure. Zo geeft de regel 'voeg 100 cl melk toe aan het beslag' alleen zinvolle informatie voor degene die weet wat de stappen daarvoor geweest zijn.
Procedurele kennis
Kennis of bedrijfsregel die is vastgelegd als opeenvolging van (denk) stappen. Het tegengestelde van declaratieve kennis.
Bron: Grip op processen in organisaties, Gerrit-Jan Obers & Ko Achterberg
Procedurele kennis
Om de oplossing van een probleem te kunnen geven is alleen declaratieve kennis niet voldoende. Bij de oplossing van een natuurkundig probleem is het ophoesten van formules, al zijn ze relevant, niet toereikend voor het bereiken van de oplossing. Met declaratieve kennis moet iets gedaan worden. Kennis over wat toegestane handelingen met declaratieve kennis zijn noemen we procedurele kennis. Zo moet een student natuurkunde de procedurele kennis hebben hoe waarden van variabelen uit het probleem ingevuld mogen worden in formules, hoe formules gecombineerd kunnen worden, hoe problemen door meerdere (andere) problemen vervangen kunnen worden en (meer specifiek hoe gevolgtrekkingen uit de gegevens gemaakt mogen worden en hoe problemen of formules veranderd (getransformeerd) kunnen worden zodat deze bewerkbaar worden, b.v. hoe bij de toepassing van bepaalde integraalstellingen (zoals de wet van Ampere) een gesloten kring of oppervlak gekozen kan worden. Dit soort kennis is procedurele kennis.
Ter illustratie kunnen we het schaakspel nemen. Als (typen) stellingen de declaratieve kennis van de schaker vormen dan zijn de zetten die hij met de afzonderijke stukken binnen de regels van het spel mag doen zijn procedure Ie kennis. Uiteraard is het zo dat in een bepaalde situatie sommige zetten een gunstige ontwikkeling van de partij bevorderen en andere zetten regelrecht naar een nederlaag leiden. Dat doet nu even niet terzake en wordt in de paragraaf over selectiekennis behandeld. Met procedurele kennis wordt gedoeld op alles wat binnen de regels van het spel, het yak of de realiteit gedaan mag worden ongeacht of dit gezien de situatie aanbevelenswaardig is of niet. Het essentiële verschil tussen procedurele en declaratieve kennis is dat procedurele kennis altijd een handeling betreft.
In veel literatuur worden formules tot de procedurele kennis gerekend. Om de volgende reden wordt hier van afgeweken. Formules zijn in het geheugen opgeslagen als formules. Bij de oplossing van een probleem selecteert de oplosser uit zijn geheugen relevante formules. (Ook het geval dat een oplosser een formule opnieuw afleidt of reconstrueert verandert in principe deze redenering niet). Op dat moment beschikt hij over twee expliciete bronnen van informatie: de gegevens uit het probleem en de door hem uit het geheugen geselecteerde declaratieve kennis. Dan is de oplosser er echter nog niet .. Hij moet nog iets doen. Pas voor het weten hoe acties uitgevoerd moeten worden is de term procedurele kennis gereserveerd. In sommige gevallen betreft het 'doen' slechts het invullen van gegeven waarden en combineren van formules. In de meeste gevallen wordt het gecompliceerder. Stel dat een student de totale flux door een kubus moet berekenen. Hij heeft dan o.a. nodig de formules voor de flux en de procedurele kennis dat men de vlakken van de kubus afzonderlijk kan bekijken en de zo gevonden fluxen kan sommeren.
Een algemeen aanvaard onderscheid in 'soorten' procedures is het onderscheid tussen algoritmen en heuristieken.
Bron: Voorwaarden voor het succesvol oplossen van problemen, A.J.M. de Jong & M.G.M Ferguson-Hessler (pdf)
Declaratieve kennis is feitelijke kennis ('weten dat'). Declaratieve kennis wordt vaak verder opgedeeld in semantische kennis, d.w.z. kennis van algemene feiten (Parijs is de hoofdstad van Frankrijk; NaCI is de formule voor keukenzout), en episodische kennis, d.w.z. kennis van persoonlijke ervaringen en feiten (gisteren kwam ik Marie tegen). Tegenover declaratieve kennis staat procedurele kennis.
Procedurele kennis bestaat uit vaardigheden ('weten hoe'). Onder deze vaardigheden vallen perceptuele vaardigheden (bijvoorbeeld lezen), cognitieve vaardigheden (bijvoorbeeld schaken) en motorische vaardigheden (bijvoorbeeld fietsen).
Declaratieve en procedurele kennis hebben verschillende functies. Toch is het onderscheid niet heel erg strikt. Zo lijken cognitieve vaardigheden waarbij expliciet gebruik wordt gemaakt van een vaste set van regels (bijvoorbeeld wiskundige vaardigheden, redeneren, en probleem oplossen) vaak een sterk declaratieve component te bezitten. Kennis van deze regels lijkt niet te verschillen van declaratieve kennis, en wordt veelal ook op dezelfde wijze verworven, namelijk via expliciete instructie.