In het boek Zelfsturend leren - begeleiden van ervaringsgericht leren in organisaties beschrijven Dick Ratering en Koos Hafkamp het begrip 'zelfsturend leren' als volgt:
Zelfsturend leren onderscheid zich op verscheidene punten van traditioneel leren. Bij traditioneel leren ligt de nadruk op de overdracht van kennis en inhoudelijke informatie. Het is een eenrichtingsverkeer van leraar naar leerling.
Daarentegen beschouwt zelfsturend leren de concrete ervaring als context voor het leren. Het is een manier van leren waarbij men zelf uitmaakt wat men wil leren, waar dat leren toe moet leiden en op welk wijze men dat leren wil organiseren. Het startpunt van zelfsturend leren ligt bij ervaringen in concrete werksituaties die men als onbegrijpelijk of belemmerend ervaart. Leren wordt hier opgevat als een tocht, een proces van vallen en opstaan.
Het doel van zelfsturend leren is om snel en effectief te komen tot concreet handelen op basis van aanwezige kennis, vaardigheden en directe ervaringen. Dit doel komt niet tot stand door het passief (aan)leren van technieken en trucs, maar door een autonoom proces van actieve toe-eigening. Men is zelf verantwoordelijk en neemt het stuur van het leerproces in eigen hand.
Definitie
... Wij definiëren zelfsturend leren als:
"Leren door actief sturing te geven aan het eigen leerproces, door ervaring, reflectie, theorievorming en concreet handelen in samenhang met de omgeving betekenisvol en verantwoord met elkaar te verbinden."
De spanning in deze definitie zit in 'actief sturing te geven aan het eigen leerproces'. Bij het werken met zelfsturend leren komt de verantwoordelijkheid van het leren bij de medewerker te liggen. De leidinggevende ondersteunt het leerproces van de medewerker, de medewerker leidt.