Viognier

In 1968 was er in Frankrijk nog 14 hectare wijngaard te vinden met de moeilijke en ietwat grillige viognierdruif. Het grootste deel daarvan lag in Condrieu in de noordelijke Rhônestreek. Maar in de jaren negentig kwam de wijn plotseling in de mode en werd daardoor ook betrekkelijk duur. Tegenwoordig wordt de viognierdruif in heel Zuid-Frankrijk weer vrij veel verbouwd, vooral in Languedoc-Roussillon. Het enthousiasme voor de Viognier heeft zelfs de VS aangestoken, vooral Californië, maar ook Australië en Argentinië.

(...)

Ogen

Een heldere ietwat diepere gouden kleur

Neus

De verleiderscapaciteiten van de viognier liggen in zijn ondoorgrondelijke, zinnelijke geur. Volrijpe abrikozen en perziken vormen daarbij een soort kern, met daaromheen een wolk van zoete, volle bloesemgeuren: accacia's, jasmijn en meiklokjes. Daarbij komen nog de toetsen van citrus, specerijen, muskus en honing. Die betoverende geurcocktail is uniek, maar daarin liggen ook de sterkten en zwakten van de producent. Hij moet ervoor zorgen dat subtiliteit en finesse ondanks de betoverende molligheid niet verloren gaan. Een ordinaire overdaad kan immers licht afstotend werken.

Gehemelte

Een viognier voelt mollig en romig en toch kruidig aan in de mond. Die indruk wordt ondersteund en versterkt door het altijd hoge alcoholpercentage: meestal 13%, maar 15% is geen uitzonderin. Een meestal terughoudende zuurheid probeert afstand te houden tegen dat gewicht.

Wat erbij past

Roereieren, pompoensoep, visgerechten met kreeftensaus en eendengebraad.

Bron: De complete wijncursus - van wijnleek tot wijnkenner in 13 proefrondes